درمان نگهدارنده در ترک اعتیاد
درمان وابستگى به مواد مخدر به شرطى با بهترین نتایج درمانى همراه است که درمان هاى دارویى با مداخلات روانى، اجتماعى همراه شوند. درمان نگهدارنده با داروهاى متادون و بوپرنورفین (قرص ب ۲) یا به اختصار آگونیست گیرنده هاى اوپیوئیدی انجام می شود. درمان نگهدارنده یکى از شیوه هاى درمانى برای ترک اعتیاد است که علاوه بر کنترل علائم جسمى ترک اعتیاد، بیمار را براى پذیرش مداخلات غیر دارویی آماده می نماید.
درمان نگهدارنده با قرص ب ۲
قرص ب ۲ یا بوپرنورفین، از مشتقات خانواده مورفین است. این دارو آگونیست - آنتاگونیست است و براى بیمارانی که به دلیل شدت زیاد اعتیاد به مواد مخدر نیاز به درمان نگهدارنده دارند، اما معیارهاى معمول درمان نگهدارنده با متادون را ندارند، انتخاب مناسبى محسوب می شود. بیمارانى که عوارض شدید و غیر قابل کنترل با درمان نگهدارنده با متادون دارند، از تغییر درمان خود به درمان نگهدارنده با قرص ب ۲ سود می برند. درمان نگهدارنده با قرص ب ۲ ممکن است در بیماران قلبى دچار بی نظمی هاى ضربان قلب، بیماران دچار اختلالات روانپزشکى همراه نظیر افسردگى و سوء مصرف همزمان مت آمفتامین ها بر درمان نگهدارنده با متادون ارجحیت داشته باشد.
تداخل دارویی قرص ب ۲
قرص ب ۲ همچنین با برخى داروهاى ضد رترو ویروسى تداخل کمترى داشته و ممکن است در بیماران اچ آى وى مثبت تحت درمان با این داروها انتخاب مناسب ترى باشد. قرص ب ۲ در درمان بیمارانى که امکان مراجعه روزانه، که تقریباً در ماه های اول شروع درمان نگهدارنده با متادون الزامی است ندارند، پیشنهاد خوبی به شمار می رود. چرا که با توجه با ماهیت آگونیست – آنتاگونیستی که دارد امکان مسمومیت و مرگ ناشی از آن به مراتب کمتر از متادون بوده و بسیار راحت تر و سریع تر برای بیماران دوز منزل تجویز می گردد. باید توجه داشت که این دارو در مقایسه با متادون به مراتب گران تر بوده و هزینه مستقیم درمان نگهدارنده با آن از درمان نگهدارنده با متادون بیشتر است.
درمان هاى نگهدارنده با داروهاى آگونیست
بیماران وابسته به مواد مخدر که کاندیدای مداخله درمان روانشناختی اعتیاد است، نیازمند ارزیابی بالینی به منظور شروع درمان و ارزیابى هاى دوره اى براى پایش نتایج و بازبینى برنامه مراقبت است. در واقع پیشنهاد درمان هاى نگهدارنده با داروهاى آگونیست مانند قرص ب ۲ یا همان بوپرنورفین و نحوه اجرای آن، از ارزیابی بالینی حاصل می شود. انجام مصاحبه دقیق، حفظ راز داری، ایجاد و حفظ رابطه درمانی و رعایت اصول مصاحبه نظیر (گوش دادن، سکوت، انعکاس، پرسش های باز پاسخ و بسته پاسخ و ...) ملاحظات عمومی است که باید در تمام مراحل بهبودی و ترک اعتیاد مد نظر قرار گیرد. گرفتن شرح حال دقیق و تکمیل اطلاعات از منابع مختلف و نیز مطالعه بخش های دیگر پرونده که حاصل کار سایر اعضای تیم درمانی است جزو بخش های الزامى کار خواهد بود. یافته های بالینی و پیشنهادهای مداخله به تیم درمان اعتیاد به مواد مخدر، بایستی در قسمت مربوطه در پرونده بیمار ثبت شده و در هماهنگى با تیم درمان مداخله لازم مشخص و اجرا شود.