مورفین چیست
مورفین یکی از اجزای اصلی تریاک است. این مخدر از سالیان دور یکی از مؤثرترین و رایج‌ترین مخدرهای مورد مصرف و سوء مصرف در تاریخ بشر است. هروئین نیز امروزه به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و اعتیادآورترین مخدرها شناخت شده است. این مخدر عمدتاً از تریاک به دست می‌آید. مورفین از کلمه مورفئوس خدای رویایی یونان باستان مشتق شده است و یکی از اجزای اصلی و اساسی تریاک است. به طور متوسط از هر ۱۰ کیلوگرم تریاک یک کیلوگرم مورفین تهیه می شود. رنگ آن به صورت کرم روشن و گاهی اوقات به رنگ آرد نحودچی و مزه آن تلخ است و ذرات آن در زیر ذره بین به شکل کریستال های سوزنی است.
مصرف و سوء مصرف مورفین
مورفین یک داروی ضد درد قوی اما مخدر است. آمپول مورفین در دردهای شدید مانند درد ناشی از سکته قلبی تزریق می شود و نحوه تزریق مورفین با توجه به میزان درد به صورت زیر پوستی، عضلانی و وریدی انجام می شود. اعتیاد به مورفین بعد از چند بار تزریق مورفین ایجاد می شود اما بعد از قطع آن نشانه های محرومیت از مورفین به تدریج طی ۷ تا ۱۰ روز فروکش می کند. سیر تورنر در سال ۱۸۰۵ مورفین را از تریاک به دست آورد از دورن به عنوان استخراج کننده مورفین یاد شده است.
چنان چه مورفین را در آزمایشگاه های مجهز از تریاک به دست آورند به صورت پودر سفید رنگ است. این ماده را به شکل قرص یا محلول در آب مقطر و گرد در اختیار معتادان قرار می‌دهند. مورفین به صورت تجربی و غیر آزمایشگاهی نیز توسط معتادان تهیه می‌شود که رنگ آن کرم یا قرمز آجری یا قهوه‌ای روش است.
عوارض مصرف مورفین
از نظر خواص فارماکولوژی مورفین نیز مانند سایر ترکیبات تریاک، یک ماده تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی می‌باشد و مصرف عمده آن برای اهداف پزشکی است. از مورفین، هروئین و هیدرومورفین که مسکن قوی تری نسبت به خود مورفین هستند به دست می‌آید. تقریباً ۱۰ تا ۱۵ درصد از ترشحات گیاه خشخاش را مورفین تشکیل می‌دهد. تهوع و استفراغ (به خصوص در شروع مصرف)، یبوست، خواب آلودگی، کاهش فشار خون و تضعیف تنفس در مقادیر مصرف زیاد، مشکل در ادرار کردن، اسپاسم صفرا یا مثانه، خشکی دهان، تعریق، سردرد، برافروختگی صورت، سرگیجه، کاهش ضربان قلب، تپش قلب، افت فشار خون وضعیتی، کاهش دمای بدن، توهم، حالت خماری، تغییر در خلق و خو، وابستگی، اختلال در تفکر، تنگی در مردمک چشم، بثورات جلدی، کهیر و خارش از عوارض جانبی مصرف مورفین هستند.
مصارف پزشکی مورفین
مورفین برای تسکین درد و به عنوان داروی کمکی در درمان سرفه و بیماری های حاد ریوی مصرف می‌شود. مورفین معمولاً برای تسکین دردهایی تجویز می‌شود که هیچ مسکن دیگری قادر به آرام کردن آن نباشد مانند، برخی جراحی‌های سنگین، سنگ کلیه و غیره. فرم خالص مورفین اولین بار به عنوان داروی مسکن از تریاک گرفته شد ولی بعد توسط برخی افراد سوء مصرف شد. مورفین اثر ضد درد بسیار قوی دارد و از آمپول مورفین در درد های شدید استفاده می شود.
اعتیاد به مورفین
مورفین بسیار اعتیاد آور است و اگر بیماری ۲ تا ۳ بار مورفین تزریق کند، اعتیاد به مورفین ایجاد می شود. علائم اعتیاد به مورفین نیاز فیزیکی و روانی شدید به ادامه مصرف مورفین است. علائم اعتیاد به مورفین و محرومیت از آن ۶ تا ۸ ساعت بعد از قطع دارو شروع شده طی ۳۶ تا ۷۲ ساعت به حداکثر رسیده و سپس به تدریج طی ۷ تا ۱۰ روز فروکش می کند.
ترک مورفین
اعتیاد به اپیوئیدها از جمله مورفین، یکی از بزرگترین دغدغه های سیستم بهداشت و سلامت است که با مبتلا کردن انسان های زیادی، هزینه اقتصادی سنگینی بر جامعه تحمیل می نماید. در این میان مصرف مورفین و سایر ترکیبات شبه مورفینی، به طور فزاینده ای در سطح جوامع انسانی رو به گسترش است. از این رو درمان قطعی و صحیح آن باید مورد توجه قرار گیرد.