حشیش چیست
حشیش یا کانابیس گونه‌ای متراکم شده از صمغ گل‌های شاهدانه هندی است که تقریباً هشت بار قوی‌تر از ماری جوانا می‌باشد. این مواد فشار داخل کره چشم را در افراد مبتلا به آب سیاه یا گلوکوم کاهش می‌دهند و حتی حشیش می‌تواند درد و تشنج‌های ناشی از فلج چندگانه (ام.اس) و صرع را در برخی بیماران کاهش دهد. اما مصرف بی مورد آن ها موجب اعتیاد می‌شود و عوارض جانبی زیادی را بر فرد می‌گذارد. حشیش مخلوط سبز، قهوه ای یا خاکستری رنگی از برگ ها، ساقه ها، تخم ها و گل های گیاه شاهدانه است که خشک و خرد شده اند.
آثار مصرف حشیش
حشیش باعث هوشیاری موقت ذهنی می شوند و به این جهت روان گردان نامیده می شوند. به عبارت دیگر آن ها عملکرد مغز را تغییر می دهند. حشیش شامل بیش از ۴۴۰ ماده شیمیایی است که مهم ترین آن (اچ تی سی یا تتراهیدروکانابینول) می باشد و میزان این ماده در حشیش قدرت آن را مشخص می سازد. میزان تتراهیدروکانابینول موجود در حشیش از سال ۱۹۸۰ رو به افزایش است.
نحوه مصرف حشیش
حشیش عموماً از طریق روش های مختلفی دود می شود. پیپ ها، قلیان ها، سیگاری یا در کاغذ سیگارهایی که خالی شده اند. حشیش گاهی به صورت خوراکی، معمولاً با مخلوط کردن در غذاو یا کیک نیز مصرف می شود. به تازگی دستگاه هایی ساخته شده اند که حشیش در آن ها تبخیر می شود. تبخیر مستلزم حرارت دادن به مواد گیاهی برای آزاد کردن مواد شبه حشیش روان گردان جهت استنشاق است. مانند سایر مواد روانگردان، دود کردن و تبخیر، معمولاً موجب شروع سریع تر و تجربیات شدیدتر تأثیرات دلخواه می باشد.
علائم مصرف حشیش
علائم مصرف حاد و مزمن حشیش عبارتند از چشمان قرمز (پرخونی ملتحمه)، بوی حشیش روی لباس، زردی نوک انگشتان (در اثر دود کردن حشیش)، سرفه مزمن، سوزاندن عود برای پنهان کردن بو، اشتیاق و تکانه اغراق آمیز برای غذاهای خاص گاهی در مواقع غیر عادی روز یا شب.
اثرات کوتاه مدت مصرف حشیش
- احساس آرامش، آزادی و راحتی
- تجربه رنگ های شفاف تر، صداها و بوهای مشخص تر و مجزا تر
- برخی مصرف کنندگان پرحرف تر و شاد تر می شوند و برخی ساکت تر و گوشه گیر تر
- آهسته شدن زمان واکنش، افزایش ناشیگری
- اشکال در یادگیری
- فراموشکاری
- اشکال در تمرکز
مسمومیت با حشیش
مسمومیت با حشیش معمولاً با احساس نشئگی شروع می شود و پس از آن نشانه هایی روی می دهد که سرخوشی همراه با خنده نامناسب و خود بزرگ بینی، تسکین، بی حالی، اختلال در حافظه کوتاه مدت، مشکل در انجام دادن فرآیندهای ذهنی پیچیده، قضاوت معیوب، ادراک های حسی تحریف شده، عملکرد حرکتی معیوب و احساس این که زمان به کندی می گذرد را شامل می شوند. گاهی اضطراب، ملالت یا کناره گیری اجتماعی نیز روی می دهند.
اعتیاد به حشیش
اغلب مواد شبه حشیش قابل حل در چربی هستند، تأثیرات حشیش ممکن است گاهی ادامه یابند یا ۱۲ تا ۲۴ ساعت دوباره روی دهند که علت آن آزاد شدن آهسته مواد روانگردان از بافت چربی است. اکثر افراد مصرف کننده حشیش، به آن اعتیاد پیدا می کنند. هنگامی که فرد مصرف کننده شروع به جستجوی ماده و تهیه آن به صورت فوری می کند، گفته می شود که نسبت به ماده وابسته یا معتاد شده است. برخی مصرف کنندگان افراطی حشیش در صورت عدم مصرف آن، دچار علائم محرومیت می شوند.
ترک حشیش
توقف ناگهانی مصرف روزانه یا کم کردن مصرف حشیش اغلب به شروع نشانگان ترک حشیش منجر می شود. معمولاً ۲۴ تا ۷۲ ساعت بعد از ترک حشیش علائمی مانند تحریک پذیری، خشم یا پرخاشگری، اضطراب، خلق افسرده، بی قراری، اختلال خواب، کاهش اشتها یا کاهش وزن بروز می کنند. نشانگان ترک حشیش گر چه معمولاً به اندازه نشانه ترک الکل یا تریاک شدید نیست، ولی می تواند ناراحتی قابل ملاحظه ای ایجاد کند و به مشکل ترک کردن یا برگشت در کسانی که سعی می کنند از آن پرهیز کنند کمک کند.