مسکالین

مسکالین ترکیب فعال و اصلی (آلکالوئید سمی) موجود در نوعی از کاکتوس است. مسکالین با ایجاد توهمات بصری شدید برای فرقه های بومی حائز اهمیت بود که اثرات آن همانند علائم بیماری روانی ناشی از مصرف مواد شیمایی مشابه به نظر می رسد. مسکالین قدرت اعتیادآوری کمی دارد، موجب وابستگی فیزیکی نمی شود و معمولاً وابستگی روانی نیز به وجود نمی آورد. بعد از چند روز مصرف مسکالین، شخص مصرف کننده نسبت به مقدار بیشتر آن مقاوم می شود و بدین ترتیب برای استعمال منظم و روزانه آن بی میل می شود.

مسکالین

مسکالین چیست

مسکالین یا همان کاکتوس مسکال یک کاکتوس کوچک و بدون خار است که ترکیب اصلی آن مسکالین و از مواد توهم زا می باشد. در گذشته های دور، کاکتوس مسکال به عنوان بخشی از آیین های مذهبی توسط بومیان شمال مکزیک و جنوب غرب آمریکا مصرف می شد. مسکالین ماده اصلى و فعال کاکتوس است (معمولا ً این کاکتوس ها به نام پیوت معروفند) که قرن هاست به عنوان دارویى سحرآمیز براى درمان دردها مصرف می شود.

کاکتوس سن پدرو

کاکتوس سن پدرو که به نام تریکوسروس پاچانوا نیز نامیده می شود یک کاکتوس خودرو در نواحی کوه های اند کشور پرو است. این کاکتوس بسیار مقاوم است و سریع رشد می کند. هر سال حدود سی سانتی متر رشد می کند و می تواند به ارتقاع شش متر هم برسد. شمن ها و جادوگران پرو از سال ها قبل از میلاد مسیح از آن در مراسم های مذهبی استفاده می کردند. بیشترین ماده مخدر کاکتوس سن پدرو مسکالین و فعال کنند های گیرنده سروتونین است.

نحوه مصرف مسکالین

مسکالین را معمولاً از راه دهان به صورت کپسول یا به شکل جوانه های تازه یا خشک شده کاکتوس می خورند یا به صورت چای دم کرده و می نوشند. روش دیگر این است که مسکالین را همراه با ماری جوانا دود می کنند ولی بهترین راه مصرف آن به صورت مایع است. از آن جا که تهیه مسکالین به روش صنعتی هم امکان پذیر است، به شکل کریستال های نمک تولید می شوند و غالباً در کپسول هایی که به عنوان اکستازی به فروش می روند، یافت می شود.

مسکالین

قدرت اعتیادآوری مسکالین

مصرف مسکالین موجب وابستگی و اعتیاد فیزیکی نمی شود و معمولاً وابستگی رواحی و روانی دارد. بعد از چند روز مصرف مسکالین، شخص مصرف کننده نسبت به مقدار بیشتر آن مقاوم می شود و بدین ترتیب برای استعمال منظم و روزانه آن  بی میل می شود و به دلیل بروز ناراحتی گوارشی شخص از مصرف مداوم آن خودداری می کند و نوعی تنفر از آن پیدا می شود.     

استفاده های مجاز مسکالین                       

سرخپوستان مکزیکی بیش از دو هزار سال پیش جوانه های کاکتوس را مصرف می کرده اند. مصرف این ماده یک نوع رسم مذهبی بوده و دارویی برای شفای بسیاری از زخم ها، برونشیت و ضعف دید به شمار می آمده.

تأثیرات موقت مصرف مسکالین        

مسکالین ادراک بینایی و شنوایی را تغییر می دهد. اگر چه توهمات واقعی به ندرت ایجاد می شوند. اشتها بر اثر این دارو کاهش می یابد. اثرات ذهنی ناخوشایند به ویژه در افراد نگران یا افسرده ممکن است به وجود آید. کاکتوس می تواند اثرات دیگری نیز داشته باشد که از چند ماده فعال موجود (به جز مسکالین) در آن به وجود می آید. مواد شیمیایی شبه استریکنین می تواند موجب تهوع، استفراغ و گاهی لرز و تعریق شوند.             

تأثیرات طولانی مدت مسکالین

اثرات طولانی مدت مصرف مسکالین به درستی مورد تحقیق قرار نگرفته است اما این دارو می تواند خطر اختلالات ذهنی را به ویژه در کسانی که دچار مشکلات روانی هستند افزایش دهد. مطالعات نشان داده اند که بعد از مصرف، مسکالین بیشتر در کبد تجمع می یابد (غلظت آن در کبد بالا می رود) تا در مغز و بنابراین ممکن است برای کسانی که ناراحتی کبد دارند خطرناک باشد.     

علائم مصرف مسکالین

نشانه های سوء مصرف مسکالین

نشانه های سوء مصرف مسکالین یا کاکتوس ممکن است آشکار نباشند. گاهی اوقات انزوا، عدم تعیین جهت و پریشان حواسی می تواند در فرد ظاهر شود.   

تداخل دارویی مسکالین

ترکیب مسکالین و الکل خطرناک است و اختلالات ذهنی را به دنبال دارد که می تواند منجر به عدم تشخیص، جهت رفتارهای خشونت بار، ترس و گاهی استفراغ شود.