تریاک چیست
تریاک که در میان عموم مردم به «تل» نیز معروف است، از قدیمی ترین مواد مخدری است که تا کنون مورد سوء مصرف بشر قرار گرفته است. ویژگی خاص مصرف تریاک این است که بسیاری از معتادین، در ماه ها و یا حتی سال های اول مصرف، احساس وابستگی جدی ای به این ماده ندارند، خود را اصطلاحاً مصرف کننده تفننی یا به قول عوام «تل باز» می دانند اما پس از مدتی، نشانه های وابستگی و اعتیاد بروز کرده و فرد را درگیر می سازد. در این شرایط، وضعیت روحی، جسمی و مالی فرد روز به روز افت کرده و بیمار معتاد دچار مشکلات اساسی می گردد.
شکل ظاهری تریاک
تریاک به شکل خمیر یا پلاستیکی شکل پذیر (شبیه قره قروت نسبتاً سفت) با رنگ قهوه ای تیره به فروش می رسد. البته بسته به میزان ناخالصی، رنگ آن تا مشکی نیز تغییر می کند و بوی تند گیاهی مخصوص به خود دارد، که پس از یک بار استشمام، خاطره آن در ذهن باقی می ماند. تریاک به صورت استوانه های کوچک یا «لول» ۲۵ گرمی و همچنین تکه های یک، نیم و ربع مثقالی به فروش می رسد.
تریاک را به چند روش مصرف می‌کنند.
تریاک چگونه مصرف می شود
- به شکل تدخینی با وافور و سیخ و سوزن
- با نوعی قلیان دست ساز (قلقلی)
- به صورت خوراکی (معمولاً تریاک را در چای غلیظ حل می کنند)
شیره تریاک
(سوخته تریاک) و شیره آن نیز مصرف می شود. سوخته تریاک، بقایای چسبیده به داخل وافور است، که اغلب، آن را در آب حل کرده و می خورند. شیره تریاک، از جوشاندن سوخته تریاک حاصل می شود که رنگ تیره تری پیدا می‌کند. غلظت مورفین (ماده مؤثر در تریاک)، در شیره حدود ۱۰ برابر مقدار آن در تریاک معمولی است. معتادین به تریاک، عموماً در آخرین مراحل مصرف خود، شیره را به صورت خوراکی مصرف می کنند که به آن ها (معتادین شیره ای) می گویند.
ابزارهای مصرف تریاک
اطلاع از ابزار مورد استفاده برای مصرف تریاک، از آن جهت برای خانواده دارای اهمیت است که مشاهده ابزارهایی مانند سوزن یا سیخی که حرارت دیده است و عموماً در جعبه های کبریت یا سیگار نگهداری می شوند و تکه های سیاه رنگ قره قروت مانند که بوی خاصی می دهند و ابزار خاصی مانند قلقلی (نوع خاصی قلیان)، می تواند نشانگر در معرض خطر بودن فرزندان باشد. بوی خاص تریاک، که مدت ها نیز در محل باقی می ماند، می تواند راهنمای خوبی باشد.
علائم مصرف تریاک
تریاک، مانند سایر مواد افیونی، باعث کاهش فشارخون و ضربان قلب، کاهش تنفس، کاهش دمای بدن، یبوست، کوچک شدن مردمک چشم، تیره شدن رنگ پوست، نوسان خلق، چرت زدن در روز، ایجاد آرامش و تسکین دردها می گردد. مصرف تریاک می تواند باعث احساس خارش در بدن، تیرگی پوست، تغییر تون صدا و افزایش موهای بدن گردد. البته بروز این علائم بسته به طول دوره مصرف، نوع روش مصرف و میزان وقوع شرایط محرومیت از مواد مخدر می تواند متفاوت باشد
علائم خماری یا ترک تریاک
در فردی که به تریاک معتاد شده است، عدم مصرف تریاک، موجب ایجاد حالتی می شود که در بین مصرف کنندگان، به حالت خماری معروف است. علائم خماری یا ترک تریاک، شامل افزایش فشارخون و ضربان قلب، اشک ریزش، تعریق، حالت تهوع، اسهال، استفراغ، تب، آبریزش بینی، پرش عضلات، سیخ شدن موها، لرزش بدن، عصبانیت و پرخاشگری و به هم خوردن نظم خواب است. در وضعیت خماری، تمام توجه و تلاش فرد، متمرکز بر پیدا کردن تریاک و مصرف آن می گردد. به گونه ای که در این شرایط ممکن است دیگر هیچ گونه توجهی به خانواده، اطرافیان و یا حتی موقعیت اجتماعی خود نداشته باشد. بسیاری از این علائم، بعد از ۴۸ تا ۷۲ ساعت تخفیف می یابند، اما بعضی از آن ها مانند دردهای مزمن یا احساس ناخوشی ممکن است تا سال ها بعد از ترک، ادامه داشته باشند.